„Ciemno wszędzie, głucho wszędzie”… w piątkowe, pochmurne przedpołudnie przenieśliśmy się do niezwykłego świata duchów. 22 marca klasy siódme pojechały do Klubu Anima na spektakl „Dziady cz. II” Adama Mickiewicza. Przedstawienie przygotował Wrocławski Teatr Edukacji Artenes.
Zanim przenieśliśmy się do cmentarnej kaplicy, w której odbywał się zakazany obrzęd dziadów, mogliśmy przypomnieć sobie szczegóły z biografii samego wieszcza – Adama Mickiewicza. Aktorzy przybliżyli nam historię nieszczęśliwej miłości pisarza, który zakochał się w Maryli Wereszczakównie, kobiecie zaręczonej już z hrabią Wawrzyńcem Putkamerem.
Był to celowy zabieg kompozycyjny, dzięki któremu uczniowie uświadomili sobie, jak bardzo ta relacja rzutowała na całą twórczość Adama Mickiewicza.
Zaletą inscenizacji było to, że nie opierała się ona tylko i wyłącznie na „Dziadach cz. II”, nawiązywała również do IV części dramatu, jak i różnych utworów poetyckich naszego największego romantyka, m. in. do wiersza „Do M.”:
„Precz z moich oczu! … posłucham od razu
Precz z mego serca! … i serce posłucha,
Precz z mej pamięci! … nie tego rozkazu moja i twoja pamięć nie posłucha”.
Miejmy nadzieję, że i spektakl „Dziady cz. II” oparty na arcydziele Adama Mickiewicza na długo pozostanie w pamięci uczniów.
Poniżej zamieszczamy opinie siódmoklasistów:
„Spektakl Dziady niekoniecznie przypadł mi do gustu. Uważam, że gra aktorska była trochę nieprofesjonalna, a niektóre kostiumy niedopracowane. Scenografia nie była najlepsza, a efekty specjalne przesadzone i zbyt głośne. Przedstawienie przekazywało dobrze treść lektury i przypomniało mi wszystkie wydarzenia z dramatu.”
Hanna Szuberska, 7a
„Spektakl, mimo opinii innych widzów, podobał mi się. Być może przypadł mi do gustu dzięki mojemu zamiłowaniu do historii opowiedzianej w Dziadach, cz.II, a może przez niesamowity klimat i urzekającą scenografię.”
Hanna Domagalska, 7a